Li|iana on Ice: Dauði og djöfull!

« Home | Komið að því » | » | Detti mér allar dauðar... » | Já eruð þið ekki stolt af mér? » | Síðbúið kanínusjálfsmorð » | Trúarbrögð og lakkrísát » | Hvernig dey ég? » | Kósíheit í Búðardal » | Langt síðan síðast » | Brúður frá helvíti! » 

þriðjudagur, maí 31, 2005 

Dauði og djöfull!

Af hverju er ég svona heppin alltaf hreint??

Ég var búin að vera að kálast úr höfuðverk í allan morgun og ákvað að reyna að leggja mig og losna við þetta, var alveg hreint með bundið fyrir augun því í þoldi ekki ljósið og tvo kodda ofan á höfðinu til að losna við öll hljóð, ég bókstaflega emjaði af sársauka, ég fann svo til... en jæja, svo er ég rétt að ná að slaka loksins á og finn hvað ég verð eins og léttari - æ þið vitið hvernig það er þegar maður vaknar... kemur þá ekki kallinn heim úr vinnunni í hádeginu!! Hann kemur ALDREI heim í hádeginu!!! Og hann náttúrulega (þessi elska..hmmm) er alveg hérna: "Hvað hvað hvað hvað hvað hvað hvað hvað hvað er að? Er ekki allt í lagi? Finnurðu til? Af hverju ertu með bundið fyrir augun? Ha? Ha?"

Ég lá þarna, algerlega að tapa mér úr verkjum og hvert einasta hljóð sem upp úr honum kom var að æra mig!! Mér fannst eins og það væri verið að bora með ryðguðum bor inn í gagnaugun á mér og eins og augnbotnarnir væru fullir af sýru!! Svo ég gnísti tönnum að honum og stundi "finn til í höfðinu, láttu mig í friði!" -svo hann hrökklaðist út alveg í mínus. Ég var ekki sátt við hann!!

Jæja svo finnst mér loksins eins og verkurinn sé að linast, það er ró og þögn og næstum því alveg myrkur í herberginu og ég fer að finna fyrir þessari þægilegu tilfinningu þegar svefninn nær yfirhöndinni og verkurinn virðist líða burtu... NEI HVAÐ HALDIÐ ÞIÐ??!??? Einhver djöfulsins jólasveinn ákveður að akkúrat núna sé allra besti tími í heiminum til að fara að slá grasið beint fyrir utan svefnherbergisgluggann minn!! Og það með einhverri andskotans fornaldarsláttuvél sem svoleiðis surgaði svo og gargaði að ég hélt í sannleika sagt að tennurnar væru að slitna úr mér, svo slæmur varð verkurinn! Og það var ekki einu sinni þannig að hann væri að slá alveg samfellt, heldur var það dómsdagshávaði í 2 mínútur og svo þögn í þrjár...dómsdagshávaði í 2 mínútur og svo aftur þögn í þrjár... AFTUR OG AFTUR OG AFTUR OG AFTUR!!!

Ég var farin að háskæla og naga þvottapoka sem ég greip af þurrkgrindinni við hliðina á mér!! Gafst svo loksins upp, fór fram og tók 8. verkjatöfluna í dag. Settist niður með höfuðið klemmt milli fótanna og ruggaði mér fram og aftur... og þá hættir hann endanlega að slá!

Úfff ég get svo svarið það að suma daga langar mig að ganga í sjóinn!!!